HH (2022) Schilderij door Pierre Lamblin

Van jongs af aan werd Lamblin ondergedompeld in de kunstwereld en ontwikkelde hij een diepe ie voor het werk van impressionistische schilders. Zijn jeugd in de Nicois-tuin werd gekenmerkt door eindeloze uren waarin hij de schoonheid van bloemen op canvas vastlegde. Er vond echter een transformerend moment plaats in zijn tienerjaren toen hij Guernica ontmoette en in de ban raakte van Pablo Picasso, waardoor hij wegkwam van het impressionisme en het rijk van het kubisme betrad. Deze verschuiving in artistieke focus leidde tot de adoptie van zijn nieuwe pseudoniem, "Paco Jacomo", waaronder hij al zijn werken signeert.

Lamblin waagde zich in de wereld van smeden en ijzerwerk en breidde zich uit naar beeldhouwkunst. Hij begon alledaagse voorwerpen in gekleurd gips in te kapselen, waardoor een nieuwe dimensie aan zijn creatieve repertoire werd toegevoegd. Ondanks zijn levenslange toewijding aan experimentele kunst moest Lamblin ongeveer twintig jaar wachten voordat hij de overstap maakte van een professionele carrière naar een fulltime beeldend kunstenaar.

Als pionier van de unieke kunststijl die bekend staat als MultiLayers, probeert Lamblin de diepten van de afgrond in zijn werken na te bootsen, waarbij hij kijkers uitnodigt om zich onder te dompelen, net zoals een duiker een gezonken schip verkent. Met behulp van drie tot vier metalen platen reproduceert hij op meesterlijke wijze complexe volumes, waarbij hij zijn creaties voor de eeuwigheid bewaart door ze in te kapselen in een dik, transparant materiaal: epoxyhars.

Via zijn kunst probeert Lamblin een gevoel van vreugde over te brengen, door werken te creëren die niet alleen visueel aantrekkelijk zijn, maar ook openstaan ​​voor interpretatie. Zijn stukken verdiepen zich in verschillende concepten die voor hem een ​​persoonlijke betekenis hebben, variërend van kritiek op de consumptiemaatschappij tot verkenningen van het klimaat en de impact van sociale netwerken.

Lamblins favoriete thema's zijn onder meer de kindertijd, met sculpturen van iconische personages als Mickey Mouse, en de natuur, waar hij de schoonheid van wilde dieren onderzoekt. Na een periode van sculpturale verkenning keerde Lamblin terug naar de schilderkunst, waarbij hij zich liet inspireren door de stijlen van Combas en Basquiat.